Rozdział 15

(...) Do pewnego momentu... Iza wyszła przed salę żeby trochę ochłonąć i przewietrzyć się widząc to Natalia wyszła z nią.
- Coś się stało? - zapytała Natalia z niepokojem
- Nie wyszłam się przewietrzyć, wracaj ja zaraz przyjdę
- Okej
I weszła do środka. Iza była taka szczęśliwa ślub, dziecko to wszystko było za dużym szczęściem nigdy nie myślała że będzie aż tak szczęśliwa kochający mąż, wspaniałe dziecko, przyjaciele, rodzina wszystko układało się wspaniale naglę podjechał jakiś czarny samochód wyszli z niego 3 zamaskowanych facetów. Złapali Izę założyli jej na głowę worek, związali ręce i wrzucili do samochodu. I odjechali z piskiem opon. Iza nie miała siły krzyczeć zaskoczyli ją. Marcin zauważył odjeżdżający samochód przez okno. Wybiegł szybko przed salę w poszukiwaniu Izy ale jej nigdzie nie było.
- Kuba! - krzyknął cały zdyszany
- Co się stało? - odpowiedział przestając tańczyć
- Iza zniknęła
Kuba gdy to usłyszał od razu wybiegł przed salę obiegł cały obiekt.
- Widziałem odjeżdżający samochód z pikiem - powiedział zaniepokojony Marcin
- Dzwoń na policję!
- Co się stało? - zapytała Majka
- Izę porwali - powiedział Marcin wyciągając telefon
- O boże - usiadła Maja i zaczęła płakać
- Nie płacz to nic nie da trzeba jej teraz szukać
- Zaraz tu przyjdą - powiedział Marcin - Kto mógł to zrobić?
- Nie mam pojęcia - powiedziała Maja
- Poczekaj. Pamiętasz najpierw był pod jej domem a potem w kawiarni
- Damian! - wykrzyczała podnosząc się z krzesła tak że słyszała to cała sala.
Wszyscy spojrzeli na nich z pytającym wzrokiem. Podeszła mama Izy z jej ojcem i zapytali się co się stało.
- O boże! Moja córka. Gdzie ona jest! - płakała pani Trojanowska
- Trzeba jej szukać! - powiedział tata Izy
- Słabo się czuję - powiedziała mama i osunęła się na ziemię
- Pani Bożeno!
- Dzwoń po pogotowie! - oznajmiła Maja
Nie minęło 15 minut pod salą była już policja i pogotowie. Panią Bożenę odwiozła karetka pojechała z nią Maja bo i tak nie przyda się w poszukiwaniach. Chłopaki złożyli zeznania powiedzieli że to mógłby być Damian Bielski bo widzieli go już kilka razy jak chodził za Izą. Policjanci spisali wszystko i od razu zaczęli poszukiwania. Kuba, Marcin, Marco, p.Stanisław (ojciec Izy) postanowili że na własną rękę poszukają Izy podczas gdy Natalia miała zająć się Przemkiem. Wszyscy czekali w domu Kuby pani Bożena którą wypuścili po badaniach, babcia Felicja, Przemek, Maja, Natalia, Katrina (koleżanka Kuby) i wiele innych. Chłopaki wrócili nad ranem do domu w złymi wiadomościami.
- I jak? znaleźliście ją? - zapytała Maja
Chłopaki nie odpowiedzieli tylko spuścili głowy.
- Będzie dobrze zobaczycie - powiedziała Natalia przytulając się do Marco
- Jak ja mogłem do tego dopuścić - powiedział Kuba chowając głowę w rękach.
- To nie twoja wina
- Gdybym ją pilnował
- Przestań sie zadręczać - oznajmiła Maja
- Ledwo została moją żoną a już ją straciłem - po jego policzkach zaczęły spływać łzy
- Nie straciłeś jej! - krzyknął Marcin - Nie wiem jak wy ale ja idę wziąć prysznic i szukam dalej
W tym momencie obudził się Przemek i zaczął płakać Kuba poszedł do niego i bardzo mocno go przytulił.
W tym samym czasie u Izy.
- Czego chcecie? - krzyczała Iza - pokażcie się!
- Zamknij się - podszedł jeden z porywaczy i uderzył ja w twarz.
- Jeśli chcecie okupu to powiedzie tylko ile - płakała
Podszedł do niej jeden z nich i zdjął kominiarkę.
- Damian?! - Iza nie mogła uwierzyć własnym oczom
- A kogo się spodziewałaś?
- Dlaczego mi to zrobiłeś?
- Bo Cię kocham - odpowiadał spokojnie
- Przecież to ty mnie zdradziłeś!
- Spokojnie. Chcę tylko żebyś została moją żoną.
- Jesteś chory
- Może i tak jestem chory z miłości do ciebie - przysunął się do niej chcąc ja pocałować ale Iza odwróciła się w drugą stronę.
- Nigdy za ciebie nie wyjdę! Ja kocham tylko Kubę!
- Zobaczymy......

-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Mam nadzieje że się podoba. Nie miałam weny do pisania bo chora jestem i nie mam siły. Zostawiam wam rozdział do oceny :) Mam nadzieje że pozytywnych. :D