Rozdział 50

 Rano obudziłam się, była godzina 6 rano. Dzieciaki jeszcze spały więc wstałam, przyszykowałam śniadanie i o godzinie 9 wszyscy zeszli do kuchni. Zjedliśmy. Miałam dzisiaj pierwszy dzień w pracy. Poprosiłam mamę żeby zaopiekowała się dzieciakami, zgodziła się bez wahania. Ubrałam się w szarą koszulę i czarne spodnie, a do tego czarne buty na obcasie. Oczywiście do torby włożyłam baleriny gdyż nigdy nie lubiłam chodzić długo na obcasach. Dochodziła już godzina 11 więc wyszłam z domu i udałam się na przystanek, było bardzo ciepło więc nie brałam marynarki. Usiadłam na ławce i czekałam na autobus, gdy podeszło do mnie kilku dresów. Nie dziwiłam się gdyż była to Praga.
- Ej dziunia, co ty tu robisz? - zapytał jeden z nich siadając obok
- Na pewno nie czekam na was - odpowiedziała wkładając ciemne okulary na nos
- O jaka pyskata
- Wiecie co, mam już dość takich akcji. Wiem że nie było mnie kilka lat w Polsce ale żeby nie poznawać koleżanki z gimnazjum to już przesada!
- Z gimnazjum? Zdejmij okulary.
Iza zdjęła dumnie okulary i popatrzyła na  każdego z kolei.
- Kasztan! (tak nazywali Izę w gimnazjum) - krzyknęli wszyscy razem
- Myślałam że mnie nie poznacie! - Iza przywitała się z każdym po kolei
- Co ty tu robisz?
- Wróciła, na dłuższy okres czasu do Polski
- A to gdzie wyjechałaś?
- Do Niemiec... - Izie łamał się głos
- A to dziwne taka piękna dziewczyna i nie ma jeszcze rodziny? - wtrącił sie jeden
- Mam. Mam męża i dwójkę dzieci - Wszyscy spojrzeli na Izę z niedowierzaniem. Iza rozmawiała jeszcze chwile z chłopakami dopóki nie przyjechał jej autobus. Pożegnała się i pojechała na Konwiktorską. Weszłam do portierni, czekała już na mnie nowa przepustka, wyrobione karty do niektórych drzwi i klucze. Odebrałam wszystko i ruszyłam do gabinetu. Na biurku położyłam zdjęcia Gabi, Przemka i no właśnie jego... bardzo za nim tęskniłam ale po tym co mi powiedział nie mogłam mu wybaczyć. Nie mogłam!. Postanowiłam zacząć żyć od nowa! Zmieniła buty na baleriny i ruszyła w stronę murawy. Zatrzymała się wzięła głęboki wdech i ruszyła na murawę. Chłopaki z Polonii akurat biegali, w jednej chwili zatrzymali się spojrzeli po sobie i podbiegli do trenera z którym rozmawiałam.
- No chłopaki bądźcie grzeczni! - mówił trener. W tej chwili podszedł do mnie Paweł.
- Co ty tu robisz?
- WSZOŁEK SŁUCHAJ! - krzyczał trener - To jest wasza nowa pani psycholog! Macie być grzeczni i posłuszni! Rozumiecie?!
- TAK! - odpowiedzieli wszyscy chórem
- Można od razu iść do pani na rozmowę? - pytał Michalski
- Spokój. To jest Iza. Iza Błaszczykowska. - Iza przywitała się ze wszystkimi, popatrzyła na papiery i udała się do domu. W drodze powrotnej chciała udać się na spacer. Szła ulicami Warszawy, przypominając sobie stare dobre czasy, jak to chodziła na wagary, spotykała się z kolegami, koleżankami. Swój pierwszy pocałunek. Usiadła na ławce i rozmyślała. Obok niej przysiadł się chłopak.
- Nie wolno się tak zamęczać - zaczął. Iza spojrzała na niego.
- Łukasz! Co ty tu robisz?
- Musiałem przyjechać za tobą. Kuba tak nie myśli! Uwierz mi kierowały nim emocje
- Ale nawet nie powinien tak mówić! - płakała Iza
- Masz racje
- Kochałam go!
- Kochasz go! - poprawił ją Piszczek
- Kochałam...


W Dortmundzie
- Gdzie jest Błaszczykowski?! - dopytywał Klopp
Odpowiedziała mu cisza.
- GDZIE JEST BŁASZCZYKOWSKI! - powtórzył ale już głośniej
- Pewnie siedzi w domu... - mówił Gotze
- Jedź po niego! Już! - rozkazał trener.
Mario szybko wyleciał ze stadionu i udał się pod dom Błaszczykowskiego. Do drzwi dobijał się kilka minut ale nikt mu nie otwierał. Zauważył uchylone okno. Sprytnie włożył rękę i otworzył drugie okno. Robił to za młodzieżowych lat z kumplami. Sprytnie wszedł do środka i zauważył Kubę. Leżał na Kanapie zalany w cztery dupy! Na około niego walały się puste butelki i puszki po piwie i wódce. Mario popatrzył jeszcze chwile na kolegę ale nie miał serca go budzić. Posprzątał trochę butelki, przykrył kocem Jakuba i pojechał do domu.

W Polsce
Iza siedziała  jeszcze trochę rozmawiając z Łukaszem, pożegnała się i udała się w drogę do domu. W pewnym momencie wpadł na nią jakiś chłopak, Izie rozsypały się dokumenty po całym chodniku.
- Przepraszam ja pozbieram - powiedział chłopak i pomógł zbierać Izie papiery
- Uważaj trochę! Dziękuje - powiedziała oschło.
- Iza?!
- Dominik!


-------------------------------------------------------------------------------
Nie podoba mi się ten rozdział! Jest strasznie naciągany i zrozumiem jak nie będziecie chcieli komentować i wam się nie spodoba... niestety na każdego przychodzi taki moment że nie ma weny... mój czas właśnie nadszedł dlatego nie wiem kiedy będzie następny rozdział.



 Chciałabym podziękować: 

• Nikola Kastrau
• Aleksandra Germanotta
•  Magda Ga
• Anka Kan
• Dyśka
• Aleksandra Piszczek
• Wiktoria Kałuża
• Kinka Kul*s
• Pati G
• Iza Tarnoś
• Like..it
• Pyśka
• Liviana Wymyślona
• Monika Gotze
• Justyna Lewa 
• Błaszczykowskaa
• тяυѕкαωкσωα. :)

• Lolaaa

Ty osobą chciałabym z całego serca podziękować :*